Objawienie barw – Sen proroka

1. Tytuł: Objawienie barw – Sen proroka

2. Opis obrazu:
To nie sen, to objawienie zapisane w kolorze. „Objawienie barw – Sen proroka” to intensywna, mistyczna wizja, w której rzeczywistość zostaje rozpuszczona w świetle duchowego doświadczenia. W centrum kompozycji unosi się prorok – postać bez twarzy, symboliczna, ukryta w szacie utkanej z światła. Otaczają go mandale, świetliste spirale, unoszące się znaki i oczy patrzące nie z zewnątrz, lecz z wnętrza.

Ten obraz to modlitwa o zrozumienie, ale również podróż w nieznane. Przestrzeń jest nierealna, a zarazem niezwykle obecna – pulsuje barwą, rytmem, intuicją. To sen, z którego nie chce się budzić.

3. Technika:
Olej na płótnie – połączenie intensywnego Impasto i krótkich, ekspresyjnych pociągnięć pędzla nadaje formom objętość i energię, podczas gdy szerokie laserunki i miękkie warstwy tworzą mistyczną, płynną atmosferę.

4. Styl:
Surrealizm duchowy – pełen symboli, nierealnych form i wizyjnej kompozycji. Styl, który łączy metafizykę z malarską ekspresją.

5. Kolorystyka:
Żarliwy karmin, elektryczny błękit, miękkie złoto, szmaragdowa zieleń i ametystowy fiolet – barwy jak emocje, barwy jak język duszy. Paleta intensywna, lecz harmonijna.

6. Faktura:
Zmienna, złożona – miejscami chropowata, niemal rzeźbiarska, w innych fragmentach rozmyta i przejrzysta. Faktura podkreśla ruch wizji, jej organiczny charakter.

7. Inspiracja:
Światy Leonory Carrington, duchowość Hilmy af Klint, symboliczna siła Salvadora Dalego. Ale przede wszystkim: sny proroków, mistyków, poszukiwaczy. Inspiracją była potrzeba znalezienia formy dla przeżyć, które wymykają się słowom.

8. Przekaz i wielowymiarowość interpretacji:
To obraz o wewnętrznym świetle. O chwili, gdy coś większego niż my sami dotyka nas nie przez dogmat, ale przez kolor, sen, obecność. Dla jednych – prorocza wizja. Dla innych – duchowy autoportret. Dla wszystkich – otwarte drzwi.

9. Oryginalność i autentyczność:
Sygnowane, autorskie dzieło, niepowtarzalne w treści i formie. Obraz, który nie naśladuje – ale objawia. Zaprasza do zanurzenia się w tym, co niewidzialne, lecz prawdziwe.